Stairway to Heaven Part 2

میان برنامه:حتما متوجه سردرگمی و بی‌انسجامی مطلب اخیر شدید… وقتی با مخاطب عام سر و کار داری نمیتونی همینطور بنویسی بری. سر هر کلمه‌ی انگلیسی ساده که می رسیدم به خودم می گفتم این رو توضیح بدم یا ندم؟ باور کنید کار سختیه چون باید خیلی حواس جمع بود. گاهی اوقات توضیح بی‌خود یک کلمه یعنی توهین به خواننده مطلب. ولی خب تا اونجایی که من خبر دارم به جز ده یازده نفری که می‌دونم اینجارو می خونن و کارشون موسیقی هست. بقیه مخاطب‌های من شاید چیزی جز گیرایی مطلب جذبشون نکنه. به هر حال این نارسایی رو بر من ببخشانید. بالاخره یا من ایده‌ای برای
حل این مشکل به ذهنم می‌رسه و یا مخاطب فکری به حال محفوظات عام موسیقی خود خواهد کرد!
————–
ادامه مطلب پلکانی به سوی بهشت رو پی می گیریم:
در واکاوی لیریکس دو قسمت از سه قسمت مهم رو توضیح دادم اما از قسمت سوم هم میشه به نحوی برای اثبات اتفاقی نبودن بک ماسکینگ استفاده کرده کرد


Yes there are two paths you can go by
بله تو دو راه برای طی کردن داری
but in the long run
ولی در مسافتی طولانی
There’s still time to change the road you’re on
هنوز فرصت برای تغییر مسیر وجود دارد


اما بگذارید برداشت خودم را با یک نتیجه گیری کلی از سه ورس قبلا توضیح داده شده بیان کنم


این اهنگ هشت دقیقه هست که از نظر زمان بسیار طولانیست. میشه منظور از لانگ ران(مسافت طولانی) در خط بالا رو در واقع این اهنگ طولانی دانست. با توجه به اینکه روی جلوی اهنگ به طور واضح صحبت از ورود به بهشت می‌کنه -در صورت قبول کردن ادعای بک ماسکینگ- روی وارانه اهنگ هم صحبت از جهنم و شیطان. که میشه منظور “از دو راه” در خط بالا رو همین دو راه بهشت و جهنم دانست.و البته ورس های قبلی هم به واقعی تر شدن این قضیه کمک می کنند مثل این خط:


And you know sometimes words have two meanings
و میدونی که بعضی وقت ها یک کلمه میتواند دو معنای متفاوت بدهد
و یا
Sometimes all of our thoughts are misgiven
و بعضی اوقات تمام برداشت های ما غلط از اب در می اید!


ولی باید توجه داشت تمامی اینها زمانی قابل باور هستند که ادعای بک ماسکینگ این اهنگ رو بپذریم
رابرت پلنت در این باره به مجله‌ی میوزیشن گفته است:
“پلکانی به سوی بهشت با بهترین نیات نوشته شد. و درباره‌ی پخش وارانه و قرار دادن پیغام پنهانی فقط میتونم بگم این روش من نیست. خیلی غم انگیزه…زمانی که اولین بار این ادعا رو شنیدم تو خونه بودم و اخبار رو نگاه می کردم. روزم خراب شده بود و و برام قابل باور نبود که افرادی چنین ادعایی رو وسط بکشند. خیلی از مردم دوست دارند از هر راهی که شده پول در بیارند و اگه این راهیه که انتخاب کردند بهتره بدون استفاده از لیریکس های من به کارشون ادامه بدن”


فکر می کنم بهتره بدون اینکه تحت تاثیر سخنان کسی قرار بگیریم به گوش های خود اعتماد کنیم..اینجا گوش بدید و قضاوت کنید


و اما کمی هم در مورد خود اهنگ:
–زمان طولانی اهنگ باعث شد بسیاری از رادیوها از پخش این اهنگ سر باز بزنن اما بعد از اینکه چندین بار پخش معلوم شد همیشه اهنگ طولانی باعث تغییر موج- رادیوها نمیشه
–در کارهای سولو یا در همکاری با دیگر گروه ها جیمی پیج اجازه نمی‌داد کسی به غیر از رابرت پلنت اهنگ رو بخونه هر چند که اجراهای اینسترومنتال (بدون– وکال) این اهنگ هم چندین بار ضبط شده
–رابرت و جیمی این اهنگ رو در خانه ای واقع در هدلی گرانج -انگلستان- نوشتند.خانه ای قدیمی کثیف و بزرگ که حتی برق هم نداشته. اینطور که گفته و شنیده شده نود درصد این اهنگ در یکی از شب‌ها در کنار اتش و به طور کاملا ناگهانی شکل گرفته
–جان پال باسیست گروه ترجیح داد به جای گیتار باس از فلوت و کیبرد استفاده کنه و برای اینتروی اهنگ از چند ساز چوبی هم کمک گرفته شده
–صدای درام جان بونهام تا دقیقه ی 4.20 به گوش نمیرسه اما بعد از شروع پله ای اولیه به مرور نقشش رو در اهنگ پیدا میکنه تا جایی که درامینگ بونهام نقشی اساسی در جادو بخشی به سولو اهنگ بازی میکنه
–هر کسی که مدت زمان مالش انگشتانش به سیم های گیتار از یک سال گذشته حداقل یک بار برای زدن سولوی این اهنگ که حالا به عنوان یک کار کلاسیک مسترپیس شناخته میشه تلاش کرده هر چند که بی شک تلاشش بی‌نتیجه مونده ولی جالب این جاست که سولوی این اهنگ هیچ وقت به اون صورت معمول در استودیو نواخته یا تمرین نشد بلکه جیمی پیج از روی پلات اصلی که در ذهن داشت چندین اجرای مختلف انجام تا به اون چیزی که می‌خواست رسید
—-اینتروی اکوستیک این اهنگ از گروهی به نام Spirit که در تور امریکا به همراه لد زپلین برنامه اجرا کردند قرض گرفته شده البته وقتی این گروه اهنگ رو شنید متوجه این موضوع شد ولی ظاهرا مشکلی با این کار نداشتند

منبع : dizzyrocker.com